Gdy pies ma chore stawy

Dysplazcja stawów biodrowych u psów

To wada rozwojowa o podłożu genetycznym i zwyrodnieniowa stawów biodrowych. Niewielki wpływ na wystąpienie choroby może mieć także środowisko. Czynnikami, które potęgują dysplazję są: nieprawidłowa dieta ze zbyt dużą ilością wapnia, szybki wzrost, czy urazy stawów biodrowych, wynikające np. z przetrenowania. Jednak największą podatność na rozwój dysplazji obserwujemy do 6 miesiąca życia psa. Choroba ta ujawnia się u psów do 15 miesiąca życia, choć najczęściej można zaobserwować ją między 4 a 12 miesiącem. Kiedy pojawia się u psów starszych, koło 7 roku życia będzie to raczej zmiana zwyrodnieniowa. Nieprawidłowe dopasowanie główki kości udowej do panewki stawu biodrowego prowadzi do nieprawidłowego rozłożenia sił w obrębie stawu biodrowego co prowadzi do przeciążenia chrząstki stawowej prowadzące do jej zwyrodnienia i mikrozłamań. We wczesnym rozpoznaniu istnieje możliwość chirurgicznej korekcji. U psów ras predysponowanych (bernardyn, owczarek niemiecki, labrador, golden retriver) najpóźniej do ukończenia 1 roku życia należy zbadać stawy metodą radiologiczną. W przypadku szczeniąt narażonych na dysplazję należy zwracać uwagę na ich postawę. Warto przyjrzeć się czy tylne kończyny nie są koślawe, czy pies podczas chodzenia nie odciąża którejś z nóg oraz czy chodzenie nie sprawia mu bólu.